رایا پلاستیک

بازيافت فرآيند جمع آوري مواد زائد، تبديل مجدد آنها به مواد خام و پردازش آنها به محصولات جديد است.

جادوي شگفت‌انگيز تبديل زباله‌ها به محصولات مفيد، چيزي است كه بازيافت را براي هميشه محبوب كرده است. اين را تصور كنيد: اولين استفاده مستند از بازيافت به سال 1031 باز مي گردد كه ژاپن شروع به استفاده مجدد از كاغذهاي باطله كرد. بسيار شگفت انگيز، درست است؟

فرآيند بازيافت مي تواند به سه روش مختلف اتفاق بيفتد، اما همه آنها سه مرحله مشترك دارند:

1. جمع آوري و جداسازي مواد قابل بازيافت از زباله ها.

2. يكي از سه روش شناخته شده را (در يك لحظه توضيح خواهيم داد) را روي باقيمانده اعمال كنيد و آن را به مواد خام برگردانيد.

3. دوباره مواد خام را به محصول نهايي تبديل كنيد.

مواد قابل بازيافت را مي توان به سه روش مختلف به محصولات جديد تبديل كرد:

1. بازيافت مكانيكي

يكي از پركاربردترين روش‌هاي جهاني براي استفاده جديد از پسماندها، بازيافت مكانيكي است. از اين روش براي بازيافت پلاستيك، كاغذ و شيشه استفاده مي شود. بقاياي تمام اين مواد بدون تغيير ساختار شيميايي به صورت مكانيكي به مواد جديد تبديل مي شوند.

بازيافت مكانيكي فرآيند ساخت زباله هاي پلاستيكي مفيد با فرآيندهايي مانند آسياب، شستشو، جداسازي، خشك كردن، دانه بندي مجدد و تركيب كردن است.

اكثر بازيافت پلاستيك در سراسر جهان از طريق بازيافت مكانيكي انجام مي شود. در حالت ايده‌آل، اين فرآيند امكان بازيافت يك ماده را به همان برنامه كاربردي (كه به عنوان «حلقه بسته» ناميده مي‌شود)، مي‌دهد، درست مانند آنچه در مورد شيشه اتفاق مي‌افتد. با اين وجود، مواد ديگري مانند پلاستيك وجود دارند كه پس از بازيافت بيش از يك بار، كيفيت خود را از دست مي دهند و در نتيجه تخريب مي شوند. اين باعث مي شود كه كيفيت محصولات نهايي كمتر و كمتر شود. ما به اين موضوع با اصطلاح " بازيافت آبشاري " اشاره مي كنيم.

2. بازيافت مواد شيميايي

بازيافت شيميايي يك فناوري اخيراً جديد است كه وعده مي دهد مواد را از هر يك از مراحل آبشار به مواد خام و باكيفيت كه در وهله اول داشتيم بازگرداند. بازيافت مواد شيميايي در واقع اصطلاح چتر براي چندين فرآيند مختلف است. اين فرآيندها در نحوه تجزيه پليمرها، مولكول هاي بزرگي كه مواد پلاستيكي را مي سازند، متفاوت هستند.

2.1. پيروليس

اولين فرآيند بازيافت شيميايي، پيروليز است. پيروليز فرآيندي است كه در آن پليمرها در غياب اكسيژن گرم مي شوند. در طي اين فرآيند، پليمرها در قطعات كوچكتري شكسته مي شوند و مانند نوعي روغن رفتار مي كنند. در شرايط مناسب، كسر نفت مصنوعي به دست آمده بسيار شبيه نفتاي پتروشيمي است و مي تواند به عنوان خوراك در صنعت پتروشيمي براي ساخت مواد شيميايي، لاستيك مصنوعي و انواع پلاستيك مورد استفاده قرار گيرد.

2.2. گازي سازي

دومين فرآيند ممكن، تبديل به گاز است. اين شامل گرم كردن پليمرها است، اما در اين مورد، در حضور اكسيژن و آب. محصول نهايي در اينجا مخلوطي از گازهايي است كه به آنها گاز سنتز گفته مي شود كه مي تواند به عنوان ماده اوليه شيميايي در صنايع شيميايي استفاده شود.

2.3. پليمريزاسيون

در نهايت، فرآيندي به نام پليمريزاسيون (فقط براي انواع خاصي از پلاستيك امكان پذير است) داريم. اين فرآيند پليمرها را به مونومر تبديل مي‌كند، بنابراين خروجي آن بخش نفت يا گاز نيست، بلكه ماده اوليه مستقيماً براي توليد پلاستيك جديد است.

با CR شما به مواد اوليه بازمي‌گرديد، بنابراين براي ايجاد پلاستيك به پليمريزاسيون ديگري نياز داريد.

3. بازيافت انرژي

گزينه سوم بازيافت انرژي است. اين رويكرد فقط با زباله هاي پلاستيكي كار مي كند و شامل تبديل پلاستيك به انرژي حرارتي و الكتريكي با استفاده از اهرم انرژي حرارتي آزاد شده توسط اين مواد به شكل سوخت از طريق سوزاندن است. بازيافت انرژي در برخي كشورها بسيار محبوب است زيرا امكان بهينه سازي فضاي موجود در شهرهاي پرجمعيت با فضاي كمي براي دفن زباله را فراهم مي كند. اين راه حل به طور گسترده در اروپا و ژاپن استفاده مي شود، اما نياز به سرمايه گذاري هاي سنگين دارد.

در دهه‌هاي ۷۰ و ۸۰، بازيافت انرژي به دليل انتشار گازهاي گلخانه‌اي كه توليد مي‌كرد، منفي بود. امروزه قوانين واضح تري براي تجهيزات سوزاندن وضع شده است تا به درستي كار كنند و اطمينان حاصل شود كه انتشار گازهاي گلخانه اي سازگارتر با محيط زيست است. به عنوان مثال، نيروگاه هاي زباله سوز تازه ايجاد شده براي بازيافت انرژي از كاتاليزورها براي جلوگيري از انتشار گازهاي گلخانه اي استفاده مي كنند.

نتيجه

بازيافت چه مكانيكي، چه شيميايي و چه انرژي، دوستدار محيط زيست ترين گزينه اي است كه براي تصفيه زباله هاي خود داريم. و با صرفه جويي باورنكردني همراه است: در واقع، بازيافت يك تن پلاستيك مي تواند باعث صرفه جويي در مصرف انرژي شود: 5774 كيلووات ساعت انرژي، 16.3 بشكه نفت و 30 يارد مكعب فضاي دفن زباله! در مقايسه با ميزان انرژي مصرف شده در ساخت مواد بكر، بيش از 80 درصد انرژي در اين فرآيند صرفه جويي مي شود! بسيار برجسته، درست است؟

پس بياييد بازيافت را ادامه دهيم و در عين حال، مصرف خود را كاهش دهيم و از مواد قابل استفاده مجدد براي جهاني تميزتر استفاده كنيم!

بازيافت فرآيند جمع آوري مواد زائد، تبديل مجدد آنها به مواد خام و پردازش آنها به محصولات جديد است.

جادوي شگفت‌انگيز تبديل زباله‌ها به محصولات مفيد، چيزي است كه بازيافت را براي هميشه محبوب كرده است. اين را تصور كنيد: اولين استفاده مستند از بازيافت به سال 1031 باز مي گردد كه ژاپن شروع به استفاده مجدد از كاغذهاي باطله كرد. بسيار شگفت انگيز، درست است؟

فرآيند بازيافت مي تواند به سه روش مختلف اتفاق بيفتد، اما همه آنها سه مرحله مشترك دارند:

1. جمع آوري و جداسازي مواد قابل بازيافت از زباله ها.

2. يكي از سه روش شناخته شده را (در يك لحظه توضيح خواهيم داد) را روي باقيمانده اعمال كنيد و آن را به مواد خام برگردانيد.

3. دوباره مواد خام را به محصول نهايي تبديل كنيد.

مواد قابل بازيافت را مي توان به سه روش مختلف به محصولات جديد تبديل كرد:

1. بازيافت مكانيكي

يكي از پركاربردترين روش‌هاي جهاني براي استفاده جديد از پسماندها، بازيافت مكانيكي است. از اين روش براي بازيافت پلاستيك، كاغذ و شيشه استفاده مي شود. بقاياي تمام اين مواد بدون تغيير ساختار شيميايي به صورت مكانيكي به مواد جديد تبديل مي شوند.

بازيافت مكانيكي فرآيند ساخت زباله هاي پلاستيكي مفيد با فرآيندهايي مانند آسياب، شستشو، جداسازي، خشك كردن، دانه بندي مجدد و تركيب كردن است.

اكثر بازيافت پلاستيك در سراسر جهان از طريق بازيافت مكانيكي انجام مي شود. در حالت ايده‌آل، اين فرآيند امكان بازيافت يك ماده را به همان برنامه كاربردي (كه به عنوان «حلقه بسته» ناميده مي‌شود)، مي‌دهد، درست مانند آنچه در مورد شيشه اتفاق مي‌افتد. با اين وجود، مواد ديگري مانند پلاستيك وجود دارند كه پس از بازيافت بيش از يك بار، كيفيت خود را از دست مي دهند و در نتيجه تخريب مي شوند. اين باعث مي شود كه كيفيت محصولات نهايي كمتر و كمتر شود. ما به اين موضوع با اصطلاح " بازيافت آبشاري " اشاره مي كنيم.

2. بازيافت مواد شيميايي

بازيافت شيميايي يك فناوري اخيراً جديد است كه وعده مي دهد مواد را از هر يك از مراحل آبشار به مواد خام و باكيفيت كه در وهله اول داشتيم بازگرداند. بازيافت مواد شيميايي در واقع اصطلاح چتر براي چندين فرآيند مختلف است. اين فرآيندها در نحوه تجزيه پليمرها، مولكول هاي بزرگي كه مواد پلاستيكي را مي سازند، متفاوت هستند.

2.1. پيروليس

اولين فرآيند بازيافت شيميايي، پيروليز است. پيروليز فرآيندي است كه در آن پليمرها در غياب اكسيژن گرم مي شوند. در طي اين فرآيند، پليمرها در قطعات كوچكتري شكسته مي شوند و مانند نوعي روغن رفتار مي كنند. در شرايط مناسب، كسر نفت مصنوعي به دست آمده بسيار شبيه نفتاي پتروشيمي است و مي تواند به عنوان خوراك در صنعت پتروشيمي براي ساخت مواد شيميايي، لاستيك مصنوعي و انواع پلاستيك مورد استفاده قرار گيرد.

2.2. گازي سازي

دومين فرآيند ممكن، تبديل به گاز است. اين شامل گرم كردن پليمرها است، اما در اين مورد، در حضور اكسيژن و آب. محصول نهايي در اينجا مخلوطي از گازهايي است كه به آنها گاز سنتز گفته مي شود كه مي تواند به عنوان ماده اوليه شيميايي در صنايع شيميايي استفاده شود.

2.3. پليمريزاسيون

در نهايت، فرآيندي به نام پليمريزاسيون (فقط براي انواع خاصي از پلاستيك امكان پذير است) داريم. اين فرآيند پليمرها را به مونومر تبديل مي‌كند، بنابراين خروجي آن بخش نفت يا گاز نيست، بلكه ماده اوليه مستقيماً براي توليد پلاستيك جديد است.

با CR شما به مواد اوليه بازمي‌گرديد، بنابراين براي ايجاد پلاستيك به پليمريزاسيون ديگري نياز داريد.

3. بازيافت انرژي

گزينه سوم بازيافت انرژي است. اين رويكرد فقط با زباله هاي پلاستيكي كار مي كند و شامل تبديل پلاستيك به انرژي حرارتي و الكتريكي با استفاده از اهرم انرژي حرارتي آزاد شده توسط اين مواد به شكل سوخت از طريق سوزاندن است. بازيافت انرژي در برخي كشورها بسيار محبوب است زيرا امكان بهينه سازي فضاي موجود در شهرهاي پرجمعيت با فضاي كمي براي دفن زباله را فراهم مي كند. اين راه حل به طور گسترده در اروپا و ژاپن استفاده مي شود، اما نياز به سرمايه گذاري هاي سنگين دارد.

در دهه‌هاي ۷۰ و ۸۰، بازيافت انرژي به دليل انتشار گازهاي گلخانه‌اي كه توليد مي‌كرد، منفي بود. امروزه قوانين واضح تري براي تجهيزات سوزاندن وضع شده است تا به درستي كار كنند و اطمينان حاصل شود كه انتشار گازهاي گلخانه اي سازگارتر با محيط زيست است. به عنوان مثال، نيروگاه هاي زباله سوز تازه ايجاد شده براي بازيافت انرژي از كاتاليزورها براي جلوگيري از انتشار گازهاي گلخانه اي استفاده مي كنند.

نتيجه

بازيافت چه مكانيكي، چه شيميايي و چه انرژي، دوستدار محيط زيست ترين گزينه اي است كه براي تصفيه زباله هاي خود داريم. و با صرفه جويي باورنكردني همراه است: در واقع، بازيافت يك تن پلاستيك مي تواند باعث صرفه جويي در مصرف انرژي شود: 5774 كيلووات ساعت انرژي، 16.3 بشكه نفت و 30 يارد مكعب فضاي دفن زباله! در مقايسه با ميزان انرژي مصرف شده در ساخت مواد بكر، بيش از 80 درصد انرژي در اين فرآيند صرفه جويي مي شود! بسيار برجسته، درست است؟

پس بياييد بازيافت را ادامه دهيم و در عين حال، مصرف خود را كاهش دهيم و از مواد قابل استفاده مجدد براي جهاني تميزتر استفاده كنيم!